Poszedłeś na grzyby i ganiając w poszukiwaniu podgrzybków zgubiłeś się w lesie?
„Nie jest to trudne zadanie, ponieważ las nie jest poprzecinany ulicami - Mickiewicza, Poznańską, czy Witosa” – mówi nadleśniczy dr inż. Joanna Oleszyńska-Niżniowska
„Każdy leśny dukt jest do siebie podobny, a te drzewa wzdłuż kolejnej ścieżki wyglądają identycznie. Pewnie nie raz, nie dwa zdarzyła ci się taka sytuacja?” – dodaje.
„Wychodząc do lasu warto powiedzieć rodzinie, czy sąsiadowi, dokąd idziecie i o której planujecie powrót” – podpowiadają przedborowscy leśnicy.

Oznakowaniem lasu rządzą dość czytelne reguły. Las podzielony został na prostokąty - oddziały - o wielkości średnio 20-25 ha. Idąc drogą dojdziemy do skrzyżowania, w którym łączą się przylegające do siebie oddziały. Docierając do skrzyżowania znajdziecie biały słupek oddziałowy z wymalowanymi na nim tajemniczymi liczbami. Numery te "patrzą" na oddział, który nazywają, a słupki znajdują się zawsze w północno-wschodnim narożniku skrzyżowania.
Numeracja kolejnych oddziałów przebiega z północnego wschodu w kierunku południowo zachodnim. Na tej podstawie można ustalić w przybliżeniu kierunki świata.
Wydaje Ci się to trudne i niezrozumiałe ? Obejrzyj film, który wiele rozjaśni, a link znajduje się tutaj https://youtu.be/_vf7KjZtfRY?si=eBF1sYBvb_njaalQ

Dla najbardziej zachwyconych możliwościami smartfonów, polecamy wyjątkowo przydatną aplikację w lesie o tajemniczej nazwie mBDL (mobilny Bank danych o lasach). która umożliwia bezpośredni dostęp do map lasów na telefonach i tabletach. Jest intuicyjna w obsłudze, ale działa też w trybie offline, więc można w niej zapisać planowaną trasę, co pomoże potem wrócić do puntu wyjścia.
Aplikacja jest darmowa i rozwiązuje wiele problemów związanych z kiepską orientacją. Łatwa w obsłudze i świetnie sprawdzająca się w terenie. Wybierając się do lasu - naładujcie swoje telefony, a w sytuacjach kryzysowych - nie panikujcie.
Warto mieć zapisany nr telefonu do lokalnego leśniczego, a w kieszeni czekoladowy batonik.

W trakcie grzybobrania warto nie tylko wpatrywać się w ściółkę, ale również obserwować las i zapamiętać charakterystyczne punkty terenowe. W mniej znanym sobie terenie warto trzymać się drogi, bo w głębi lasu łatwiej się zgubić. W przypadku braku znajomości obszaru leśnego, należy rozważyć wybranie do lasu z osobami, które znają teren.
W przypadku zgubienia się warto wytężyć słuch. Być może w okolicy jest ruchliwa szosa i usłyszymy odgłos pojazdów. A przede wszystkim nie panikować tylko iść leśną drogą przed siebie. W Polsce nie ma syberyjskich tajg, więc prędzej czy później dojdziemy albo do wsi, albo do utwardzonej drogi. Tylko potem nogi mogą trochę boleć. Dobrze jest też tak zaplanować wycieczkę, aby w lesie nie zaskoczył nas zmrok.
Aby ułatwić dla służb mundurowych odnalezienie nas w lesie warto zatrzymać się przy jakimś charakterystycznym punkcie (np. kapliczce, ambonie myśliwskiej), słupku oddziałowym lub stosie ściętych drzew (na każdej kłodzie powinna znajdować się czerwona  tabliczka do ewidencji drewna z unikalnym numerem, na podstawie którego leśnicy szybko ustalą nasze położenie).
Dlatego warto pamiętać o tych kilku zasadach poruszania się w taki sposób, aby nie stracić orientacji w terenie a nasza obecność na obszarze leśnym nie zakończyła się długotrwałym poszukiwaniem przez służby mundurowe. Gdy już dojdzie do zgubienia się w lesie nie czekajmy z decyzją o zgłoszeniu tego faktu do służb. Szybko zapadający zmrok może utrudnić działania służb mundurowych w zakresie odnalezienia zaginionej osoby.